nowa odsłona

Hmm.
Spróbuję zacząć nowy rozdział w blogowym świecie.
Zapraszam na http://poprostuquis.blogspot.com/

pozdrawiam

definitywny koniec

No w sumie popisałem trochę ale kiedyś trzeba pewne etapy zakończyć. Mój tour blogowy chyba dojechał do końca. Nie ma o czym pisać, słowa nie cisną się na klawiaturę. Dziękuję za czytanie i życzę szczęścia,

luxtorpedowa yerba - limitowana edycja

Już dawno nie byłem na koncercie, a na tak udanym to byłem ostani raz w moim rodzinnym mieście, gdy Acid Drinkers promowało Infernal Connection. W piątek, w Poznaniu promowała swój album Luxtorpeda w ramach trasy "yerba tour". Najpierw podpisywali płyty i pozowali do fotek - co wykorzystałem. Poniżej autor trzymający palo santo oraz sam On- czyli skromny i sympatyczny Litza, który powiedział, że lubi pozować do zdjęć bo czuje sie wtedy jak pan z Zakopanego przebrany za misia ( bohater milionów Polaków a i gości z zagranicy).

Udało mi się nawet wypić dzięki uprzejmości zespołu limitowaną edycję yerby Cruz de Malta - Luxtorpeda, wypuszczoną na rynek własnie z tej okazji.

Koncert jak wspomniałem powalił na kolana a publiczność stłoczona w klubie prawie rozniosła go na strzępy. Co do uwag niektórych, ze na wcześniejszych występach słabo wokale było słychać- w Poznaniu nie było problemów. Mozna było bez problemu zrozumieć co Hans śpiewa. Szacunek dla Krzyżyka, który mimo totalnego osłabienia zagrał cały set na 100% bez zadnej ściemy. Dzięki za niesamowicie pozytywny dzień Luxtorpedowy. Yerba rządzi!!!

sens życia według mnie

Nie biegam i nie poginam po szosie aby schudnąć, być ładniejszym czy też być bardziej trendi. Mam gdzieś nowe gadżety, super buty, rowery za kilka tysięcy. Mam słaby rower, słabe buty, słabe osiągi. Mam tzw. oponkę, słabe mięśnie. Biegam i przemierzam asfaltowe drogi bo po prostu to polubiłem. Lubię wracać do domu gdzie córka zaraz zabiera mi mojego Garmina, zakłada go i zaczyna biegać. Oczywiście ważne przy tym jest aby zegarek przy tym wydawał rózne dźwięki. Fajnie jak córka wsiada na rower, zakłada plecak i mówi " Jadę do pracy". No to ja sie pytam: " po co?" a ona odpowiada całkiem poważnie : " zarobic pieniążki" To ja podążam dalej " ale po co Ci pieniążki?" - a ona słodko odpowiada " na lizaka". I pedałuje po domu - co przyprawia moją ukochaną małżonkę o zawał serca. Oczywiście pada pytanie - " Dlaczego pozwoliłes jej jeździc po domu? Przecież brudzi ściany oponami" No to ja po prostu ripostuję " W ten sposób pokocha rower i jazdę. I jeszcze dlatego, że uwielbiam patrzeć, na ten milowy krok w rozwoju. Zaczynam z córka mieć podobne zainteresowania." Gdzieś tam oczywiście w bieganiu i cyklozie zwracam uwagę na stan ciała - pobiegłem już w tym roku dwa półmaratony- ale o tym w nastepnej odsłonie. Dzisiaj tylko chciałem zwrócić uwagę, że to co robimy wpływa też na całą rodzinę. I to jest fajne, że można tym cieszyć się ze wszystkimi.

wjechała we mnie Luxtorpeda

Witam po długiej przerwie. Trochę biegam, trochę szosę przemierzam, uczę nowe pokolenie jazdy rowerem. O tym jednak może jutro. Dzisiaj małe polecanko muzyczne z przesłaniem. Dzięki uprzejmości przyjaciela Tomka miałem dzisiaj okazję zapoznać się z czymś co elektryzowało wiele osób od paru miesięcy. Robert Friedrich znany jako Litza zapowiedział wydanie solowego projektu. Odpowiednio budowana atmosfera za pomocą filmików ze studia, wywiadów ,sprawiła, że naprawdę oczekiwałem tego wydawnictwa z niecierpliwością. Przed chwilą wróciłem z 10 km przebieźki, w trakcie której smakowałem owego dzieła. No i mamy kawał solidnego grania z super przekazem. Nie żadne pitolenie o dupie tylko solidne przypomnienie o rzeczach najważniejszych. Zacznijmy od początku. Pierwszy kawałek tzw. Intro - instrumentalne granie. Mnie nie chwyciło za serce. Wręcz trochę zmuliło umysł i nogi. Jednak po nim następuje znany z przecieków niezalogowany. Naprawdę daje po umyśle jak Litza wykrzykuje Control... Potem jest jeszcze lepiej bo 'Od zera" oprócz świetnej muzy ma naprawdę dobry text " jutro znowu zaczną budować od zera nadzieja ostatnia umiera" Potem jak dla mnie słabszy punkt programu czyli "Autystyczny". W klimacie trzeciej płyty 2tm 2,3. Ale zaraz po tym uderza w nas " Jestem głupcem" ze świetnym textem Hansa. " jestem głupcem i wkrótce sie uduszę w bezdusznym świecie wypranym z prawdy serce przegrywa z uczuciem pogardy" No i znowu lekkie pitu -pitu w postaci kawałka Trafiony zatopiony. Jakoś muzycznie do mnie nie trafia głównie za sprawa słabego muzycznie refrenu- jednak textowo miodzio " masz pochlebcę który łechce twoje ego niby szczerze ja nie wierze że bedzie to coś dobrego" Potem znowu totalne wyprucie bebechów w kawałku 7 razy "siedem razy na dzień upadam nie jestem święty i nie przesadzam siedem razy na dzień powstaję przegrywam walkę kiedy sie poddaję" Teraz do końca mamy już ostra grę - najpierw w ciemności " im ciemniejsza noc tym jaśniejszy dzień światło ma moc i nie zgasi jej cień światło ma moc ciemność jej nie ogarnie choć cień jest od zawsze po drugiej stronie światła" Ciekawostka w tym numerze jest gościnny występ Adriana Smitha z Iron Maiden w połowie kawałka, którego wcisnął Krzyżyk;) Na koniec mamy 2 kawałki znane z przecieków - 3000 świń i za wolność. Mnie szczególnie podoba sie text ostatniego kawałka " wstań i walcz walcz i krzycz daj im znak zerwij smycz Naprawdę Litza i spółka zaserwowali nam kawał solidnej muzy. Oczywiście nie spodziewajcie sie żadnych wielkich przełomów muzycznych. Tak jak po Iron Maiden czy Metallice nikt nie spodziewa się, że zagrają coś przełomowego tak i po tym materiale nie ma co oczekiwać cudów. Kto śledzi dokonania Roberta Friedricha rozpozna jego charakterystyczne zagrywki, brzmienia. Tutaj przełomowe jest przesłanie. Świetnie dopełnia sie z mnie nieznanym hop hipem Hansem. Hans wniósł niesamowita świeżość i świetne texty. Znana z Armii sekcja w osobach Krzyżyka i Kmiety sekcja wbija w podłogę i nie daje się z niej podnieść. Jedynym mankamentem płyty jest jej czas- jest zdecydowanie za krótka. W poniedziałek premiera - obowiązkowo biegnijcie lub pomykajcie na rowerze aby ją nabyć. Szacunek Luxtorpedo.... Bóg z Wami!!!!!!!!!!!

u mnie wiosna

Czasem jest fajnie. Tak po prostu. Wsiadasz rano na rower, zaczynasz pedałować i... doznajesz oczyszczenia. A wszystko to za sprawą słońca i krótkich spodenek. Tak tak. te dwie rzeczy sprawiły, że poczułem się na szosie jak ryba w wodzie. Gdzieś tam po cięzkich zimowych miesiącach nagle słońce ładnie przygrzało. Opatulone dotąd nogi nagle poczuły przypływ świeżego powietrza. Pierwszy raz poczułem się tak zjednoczony z szosą na moim dość świeżym nabytku rowerowym. Udało mi się złamać magiczne 30 minut na rowerze w drodze do pracy. Poczułem sie wolny.... i szczęśliwy.

odpały ojca

Jak każdy ojciec, chyba każdy. Może generalizuję, ale wydaje mnie się, że każdy próbuje swoje zainteresowania wyrazić także poprzez dzieci. Gdzieś tam we wcześniejszych postach dawałem zdjęcia córki na rowerze czy syna w bajkerowym bodziaku. istotna jest także muza. Mam odpały na punkcie pewnych kapel czy osób popełniajacych albumy muzyczne co pewien czas. Chcąc nie chcąc dzieci czasem coś usłyszą ale i ubiorą- co prezentują zdjęcia. Oczywiście wszystko oryginalne pakowane w USA przez Jamesa hetfielda;)

20 stopni poniżej zera

W poniedziałek nieświadomie wyszedłem na rower myśląc, że jest ok 5 stopni poniżej zera. Było 17 poniżej zera, ale człowiek nie wiedział jaka jest temperatura i poginało sie całkiem znośnie. Dzisiaj było poniżej 20 stoni na minusie o czym wiedziałem i jechało się znacznie ciężej. Wniosek taki, że czasem lepiej nie wiedzieć co ciebie czeka na zewnątrz. Co do roweru to spisywał się tak samo w jeden i drugi dzień. Nie zna sie na termometrze;)

My jesteśmy Armia...

Dostałem od przyjaciela płytkę Armii z konceru, który odbył sie na Owsiakowym zlocie. Świętowali oni tam swoje 25 lat - no w sumie to p. Budzyński, ale to mało istotne. Dlaczego piszę o tej płycie? Bo warto ją nabyć;) Dla wielu w moim wieku i paru starszych osób Armia to zespół kultowy lub prawie kultowy. Dla mnie prawie bo nie łykam wszystkiego co grają ale mają w dorobku płyty, które kiedyś powaliły mnie na kolana jak np. Triodante, Duch czy Legenda. Trochę sceptycznie podchodzę do wydawnictw koncertowych bo większość to w dogrywane rzeczy w studio. Jednak tutaj mamy 99% live i co ciekawe sam zespół nie wiedział, że będzie to nagrywane. Odsłuchu dokładnego wbijającego się do bólu w ciało dokonałem na dwóch ponad 10 km przebieżkach w mrożne zimowe popołudnia. Nawet fajnie sie składało bo płytę otwiera Opowieść zimowa.;) Repertuar jak dla mnie troche zbyt mocno punkowy, ale tutaj to prawdopodobnie był ukłon w stronę łódstokowej publiki. Materiał wżarł się w ciało i pięknie nadawał tempo biegu. Okazało się, że stare punkowe numery fajnie brzmią po latach. Saluto czy Aguirre nadały rytmu, który potem cały czas był podtrzymywany przez Popioły czy Jeżeli nam. Trochę mało wkomponowały się Buraki, kapusta i sól czy repertuar z freak-a. Fajnie natomiast wypadł nielubiany przez moją osobę Jeszcze raz jeszcze dziś traktujący o rzezi ludzi Jungingena przez wiernych Rzymowi Polaków;) Bez wątpienia tonu płycie nadaje sekcja w składzie Kmieta bas i Krzyżyk perkusja. Przyjemnie zaskoczył mnie gitarzysta. Waltornia to nie moja bajka ale czasem trochę słabo grała. No i jakoś Budzy sobie radzi. Juz w Poznaniu byłem pod wrażeniem jego scenicznego image i zaangażowania w muzę a tutaj udowadnia, ze jest panem sceny w tym dniu. Ciekawe czy wyjdzie z tego dvd. Jezeli tak to na pewno będzie warto je także dokupić. Panie i Panowie urodzeni w PRL-u. Szturmem do sklepów nabywać muzykę dzieciństwa a dla niektórych młodości. A Ci którzy urodzili się później niech także to uczynią i zobaczą co to oznacza zagrać koncert z pasją. A ja z moja córką zaśpiewam sobie hejaho, hejaho z Saluto- numer przypadł mojej Kindze do gustu bo potrafi coś z tekstu zaśpiewać. No i numer taki troche fasolkowaty;)

Miłość to codzienność

W sumie do tego posta pchnął mnie Phazi po swoim wpisie na blogu na temat miłości. Skończyłem czas jakiś temu kolejny rok życia i wzięło mnie na przemyślenia i rozliczenia z życiem. A jedną trzecią życia żyję sobie z pewną sympatyczą dziewczyną i chcąc nie chcąc także musiałem zgłębić ów obszar mego jestestwa. Nie lubię słowa Miłość. Źle napisałem. Nie lubię czytać definicji, wykładni postępowania itp, itd. Bo współczesny świat wszystko musi mieć posegregowane i nikt nie może wychodzić poza schemat. I wszystkie filmy o miłości jakie obejrzałem mogę na śmietnik wyrzucić. Bo jest tam wszystko poza codziennością. A dla mnie ( każdy może widziec to inaczej) uczucie jakie żywię do tej, która jest sensem mojego istnienia ( może brzmi jakoś dziwnie, ale jak nazwać kogoś kto został przez Boga dany jako element układanki i który pasował idealnie)to przeżywanie codzienności. Doświadczam tego szczególnie gdy ma delegacje i znika na kilka dni. Wtedy robi sie pusto. Są dzieci, ale brakuje istotnego elementu układanki. Niby chata pełna bo dwójka małych szkrabów robi totalny zamęt w chacie, ale wszystko jest inaczej. Nie tylko ja to czuję ale i dzieciaki wtedy są trochę inne. Niby tata wszystko zrobi, pobawi się, ale w układance rodzinnej brakuje najwżniejszego puzzla i nie ma pełni szczęścia. Ale wracając bardziej na tory codzienności. Myślę, że miłość jest trudna bo jest codziennością. To co wykonujemy bez przerwy staje się mniej atrakcyjne, popadamy w rutynę. Jednak jeżeli potrafisz byc dobry w przyziemnych sprawach sprawdzisz się i w wielkich. Łatwo o tym zapomnieć. Nie lubię określenia, że miłość wygasa bo przychodzi szara rzeczywistość. To właśnie w tej szarej rzeczywistości okazuje się czy to uczucie jest tym czym je określiliśmy. Ludzie mylą zakochanie z miłościa i w duzej mierze stąd biorą się nieporozumienia. Chwilowy wybuch uczuć, odsuniety od codzienności jest porywający ale kiedys sie kończy i wtedy to co kiełkowało dopiero ma szanse sie wykształcić. Dla mnie miłość mojej żony do mnie to fakt, że mnie przywita gdy wracam wieczorem do domu odrywając sie na chwile od kompa, że zaśnie koło mnie. Miłość okazuje poprzez zapełnienie lodówki, ogarnięcie domowego chaosu. Miłośc jest w tym ,że zadzwoni wieczorem z delegacji spytać sie czy żyję i czy dzieci mnie nie wykończyły. Także w tym, że mnie zbeszta za to, ze zawsze wszystko spierdzielę, niedokończę i w ogóle że jakos w tym życiu nie moge sie do końca odnaleźć. To ostatnie nie jest prawdą bo odnajduję sie przy niej i dzieciach. Przy codziennym zawitaniu o 6 w sklepie żeby rodzina miała śniadanie, zrobieniu kanapek żonie do pracy, prasowaniu ( którego nienawidzę), okazjonalnej jeździe samochodem, wstawaniu nocnym do dzieci itp. itd. To jest właśnie dla mnie miłość. Tyle i tylko tyle. Przepraszam za niedopracowanie tematu, ale jeszcze muszę poprasować;) No i na koniec dziękuje mojej Żonie za to że 13 lat ze mna wytrzymuje i nie zwariowała. Na bank ma niebo zarezerwowane;) O muzyce bedzie jutro - sory Tom.

Ksiądz Bosco zawsze pomocny.

Każdy z nas popija co tam sobie na co dzień. Jedni kawę a drudzy herbatę. Przeciętny człowiek pija przeciętne marki. Głównie ze względu na cenę. Jednak od czasu do czasu warto zaszaleć i kupić coś bardziej ekskluzywnego.
Na święta kupiliśmy sobie z Żoną lepszą kawę - Kenya Pearls. W porównaniu do marki którą pijemy codziennie to była różnica jak między fiatem panda a toyotą yaris. Subtelnie łaskotała nasze kubki smakowe i sprawiła że po raz pierwszy od roku delektowałem się tym naparem.
Także yerba mate ma lepsze i gorsze marki. Na co dzień pijam Cruz de Malta. Wyraźny goryczkowaty smak. Fajnie pobudza. Do dzisiaj uważałem ją za moją ulubioną markę.
Znalazłem miejsce gdzie można kupić yerbę jak wyczytałem na stronach bardziej cenioną przez smakoszy tego trunku. Mnie bardziej przyciągnęła jej nazwa i etykieta- Don Bosco.
św. Jan Bosco to jeden z tych na górze, którzy bardzo zmienili moje życie i tchnęli w nie Ducha. Poprzez niesamowitych księży: Darka Presnala, Leszka Ziołę i Wojtka Pettke ks. Bosco zasiał we mnie bardziej dojrzałą wiarę i zesłał najlepszego przyjaciela.
Chcąc nie chcąc musiałem owej marki spróbować. Czekałem ponad dwa tygodnie na paczkę z Argentyny, ale było warto.
Ksiądz Bosco jak zwykle nie zawiódł swojego fana. Wyrazisty ale bardzo delikatny smak aż mnie powalił na kolana. Jestem pewien, że nawet moja Żona by yerbę polubiła gdyby posmakowała tej marki. ( Pozdrawiam Żono - dzieci tęsknią ale dajemy sobie radę).
Zapraszam Luxtorpedę na degustację w moich skromnych progach - oczywiście z małżonkami.

Jutro zapraszam na bardziej duchowo-muzyczny post.

Nowy Rok

Małe zmiany często powodują lawinę, która czasem niszczy a czasem tworzy.
Jeden wyjazd na rowerze w obecnie panujących warunkach może się okazać ostatnim. Nie jest to głupie gadanie a realne spojrzenie na rzeczywistość. Mój ostatni wypad rowerowy zakończył sie lekką kontuzją barku spowodowanym kontaktem z lodowym asfaltem. Całe szczęście było koło 23 i nic na drodze nie jechało bo pewnie bym sobie teraz pogrzebową piosnkę śpiewał.
No ale to było w starym roku a trzeba iść do przodu. W planach mam półmaraton poznański albo warszawski - tam chciałbym pobiec na 100% i zrobić małą życiówkę.
Rowerowo to ciężko coś planować- chciałbym z synem czasem pojeździć. Może złapie bakcyla i będę miał pretekst aby przemierzać szosy w mojej okolicy.
Na ostro rozpocząłem pozbywanie się nadmiaru rzeczy. Jakoś ciężko było się do tego na dobre zabrać ale pewne życiowe okoliczności pomogły mi w tym. Czy odczuwam żal? Wydawało mi się, ze powinienem. W końcu gromadziłem to przez kilkanascie lat. Jednak gdzieś tam wewnątrz nastąpiła ulga, że mogę jednak uwolnić sie od czegoś. Gdzieś tam chyba trochę dojrzałem i w końcu dotarło do mnie, że w życiu liczą sie inne rzeczy.
Zaczynam do życia podchodzić jak do jazdy- powoli z określoną kadencją przemierzam codzienność. Staram się nie zrywać a spokojnie docierać do wymierzonego celu.
To tak na Nowy Rok. W tym tygodniu zajrzę pewnie jeszcze podzielić się paroma ciekawostkami.
Czytających przepraszam za łamana polszczyznę, błędy, interpunkcję. Szczególnie Antka Bosego uczulonego wielce na te sprawy.