Stary rower.

Samotne wieczory sprzyjają wspomnieniom. Na trzy dni żona wyjechała a ja zostałem z dwójką maluchów w domu. Mała masakra, ale jest wesoło. Niestety dzisiejsza temperatura nie pozwoliła na szaleństwa zewnętrzne ale nadrobiliśmy to w domu. Po 19 już spały więc pozwoliłem je sobie opuścić i pójść pobiegać. Wróciłem do formy z kwietnia i myślę, że we wrześniu poprawię czas w półmaratonie. No ale nie o tym miało być. Gdzieś tam na dysku odkurzyłem stare zdjęcia i znalazłem zdjęcie roweru na którym odbyłem pierwszą trasę rowerową. W pierwsze wakacje po liceum pojechałem sam ( jakoś od zawsze nie byłem szczególnie towarzyski) z Bydgoszczy do Iławy ( koło 120 kilometrów) - oczywiście w jeden dzień. Dość dobrze wspominam ten wypad i nawet pamiętam go dość szczegółowo. Przejeździłem na nim chyba kilkanaście lat. Dość nietypowy rozmiar ramy, specjalnie dobrany przez Ojca okazał się strzałem w dziesiątkę. Rower służy do teraz komuś innemu - tylko siodło zostało odebrane na pamiątkę. Stare, skórzane, twarde- model kolarski. Na tamte czasy to był produkt niedostępny w sprzedaży- szedł na export. Nie wiem ile na nim kilometrów zrobiłem. Wtedy jeszcze nie miałem takiego parcia na rower. Gdzieś tam w dzieciństwie śledziłem Wyścig Pokoju, ale nigdy nie myślałem o rowerze jako czymś istotnym Bardziej fascynował mnie żużel i piłka nożna. Teraz jest odwrotnie- człowiek dojrzewa i fascynują go rzeczy, które sam przeżywa, a nie te, na które jest moda czy idzie duży pieniądz. W sumie to jestem chyba osobnikiem w miarę wiernym rzeczom, ideom, wartościom, które już w dzieciństwie czy latach młodzieńczych były ważne czy też miałem z nimi dużą styczność. Na koniec taki utwór do którego miałem zawsze słabość i przy którym praktycznie codziennie biegam. Mało uduchowiony, ale jestem dzieckiem lat 80-90 i to wywarło na mnie niemały wpływ.